بررسی محتوایی نامه نگاری های لیلی و مجنون نظامی و جامی

داستان لیلی و مجنون یکی از زیباترین داستانهای عاشقانه است که با وجود اصل و ریشه ی عربی آن به کمک قدرت بی نظیر و زبان با شکوه نظامی تبدیل به یکی از عاشقانه های مشهور زبان فارسی شده است. و توانسته است به عنوان یکی از بهترین الگوهای عاشقانه سرایی در نزد شاعران پارسی گوی مقلدان بسیاری بیابد. از میان خیل وسیع مقلدان می توان از (نور الدین عبد الرحمان جامی) به عنوان یکی از موفق ترین آنان نام برد. این داستان از بخش های مختلفی تشکیل شده است اما محوریت اصلی آن بر فراق و جدایی دو دلداده از یکدیگر است که به دلیل شرایط حاکم بر جامعه و محیط بسته ی اجتماعی تنها راه ارتباطشان قاصد و نامه نگاری است. با توجه به اهمیت و نقش نامه نگاری میان این دو عاشق و معشوق در این مقاله بر آنیم تا ساختار محتوایی و موضوعی نامه های نگاشته شده در دو روایت نظامی و جامی را مورد بررسی قرار دهیم. موارد شباهت و اختلاف آنها را به دقت بررسی نماییم و مشخص کنیم که جامی به عنوان یکی از مقلدان نظامی تا چه میزان از ذوق و هنر شاعری خود در سرایش نامه های عاشقانه استفاده نموده است.